2013
31
mar
Panteon
Czechy, Malá Skála
Przejechano 485 km
Zwiedzanie Czech jest jak odnajdywanie słodziutkich rodzynek w puszystym, dobrze wyrośniętym, maślanym, drożdżowym cieście. Rozkosz odkrycia i rozpływający się smak niespodzianki. Dzisiaj to widoki, ruiny i pałac.
Atmosfery świątecznej prawie wcale tu nie czuć, Czechów na ulicach nie widać, supermarkety wkomponowane często w architekturę socjalizmu otwarte (!), zwiedzających malutko, za to piwoszy w lokalnych barach nie brak. Słońce raz jest, za chwilę go nie ma, śnieg czasem zapruszy na nowo świat, żeby nie było, że wiosna, schody, którymi się trzeba do góry wspinać oblodzone, wiatr surowy, ale niektóre drzewa wypuszczają pąki.
Ruiny zamku Vranov z Panteonem na Malej Skále o długości prawie 400 m z jednej strony są zupełnie niewidoczne, z drugiej prezentują się zachwycająco.
Od XV wieku używano tę wąską skałę jako naturalną twierdzę obronną, na jej najwyższym punkcie stała wieża drewniana, z której obserwowano okolicę. W miękkim piaskowcu wydrążono pomieszczenia, gdzie potrzeba użyto drewna do uzupełnienia konstrukcji. Problemem było zaopatrzenie w wodę, wykopano do tego celu głęboką studnię, która dziś znajduje się poza terenem twierdzy. Od XVI wieku budowla popadała w ruinę, by w XIX ulec romantycznej przemianie. Zacharias Baron von Römisch, handlarz materiałami tekstylnymi, który swoją pracą dorobił się majątku i tytułu szlacheckiego, przekształcił warownię w panteon słynnych w tamtych latach osobistości. Zgodnie z duchem czasu chwała bohaterom, którzy swoje życie oddają za ojczyznę, bądź swoim talentem chwalą dzieła i czyny niezwykłe ku przestrodze i na pamiątkę dla potomności. Pomniki i nagrobki dla znanych pisarzy i poetów, legendarnych bohaterów, czeskich władców i wodzów. Czysty lokalny patriotyzm, ale i tzw. ogólne wykształcenie. Masa nazwisk wyrytych w skałach, które same w sobie symbolizują wieczność, ponad 20 lat pracy uwieńczonej Belwederem w formie kapeli gotyckiej w roku 1826. A gdy Römisch zmarł, nie znalazł się nikt, kto by jego ideę pielęgnował, nikt z jego rodziny czy znajomych nie miał w sobie tej iskry patetycznego szaleństwa. Vranov z Panteonem popadły w ruinę.
Zaskakujący obraz skalnej twierdzy, strome podejście i zabawa prawie w chowanego wśród skał. Widoki cudowne, historie ciekawe, nostalgia za światem idei i ich realizacji i ciągłość historii, która prześladuje.
W punkcie widokowym krzyż, niejako wielkanocny. Podobno było ich kiedyś więcej, pierwszy postawiono, gdyż para kochanków spadła, być może w ekstazie miłości, z tych morderczych skał. Ofiar na pewno pochłonęły one wiele, ostatnią była 13-letnia dziewczynka, Iva Kovarowa, w 1957 roku.
Rośnie tu jadalny kasztan, którym chwalą się miejscowi, przyznając jednocześnie, że nie wiadomo skąd on się tutaj w ogóle wziął. A w podskalnej bardzo sympatycznej pizzeri mającej coś z chaty z zapieckiem rubaszna karta dań, szczególnie deserowych, do których zachęcają sloganem „Słodsze niż miłość” i obrazkiem bardzo wymownym. Jak w czeskim filmie po niemiecku!
Atmosfery świątecznej prawie wcale tu nie czuć, Czechów na ulicach nie widać, supermarkety wkomponowane często w architekturę socjalizmu otwarte (!), zwiedzających malutko, za to piwoszy w lokalnych barach nie brak. Słońce raz jest, za chwilę go nie ma, śnieg czasem zapruszy na nowo świat, żeby nie było, że wiosna, schody, którymi się trzeba do góry wspinać oblodzone, wiatr surowy, ale niektóre drzewa wypuszczają pąki.
Ruiny zamku Vranov z Panteonem na Malej Skále o długości prawie 400 m z jednej strony są zupełnie niewidoczne, z drugiej prezentują się zachwycająco.
Od XV wieku używano tę wąską skałę jako naturalną twierdzę obronną, na jej najwyższym punkcie stała wieża drewniana, z której obserwowano okolicę. W miękkim piaskowcu wydrążono pomieszczenia, gdzie potrzeba użyto drewna do uzupełnienia konstrukcji. Problemem było zaopatrzenie w wodę, wykopano do tego celu głęboką studnię, która dziś znajduje się poza terenem twierdzy. Od XVI wieku budowla popadała w ruinę, by w XIX ulec romantycznej przemianie. Zacharias Baron von Römisch, handlarz materiałami tekstylnymi, który swoją pracą dorobił się majątku i tytułu szlacheckiego, przekształcił warownię w panteon słynnych w tamtych latach osobistości. Zgodnie z duchem czasu chwała bohaterom, którzy swoje życie oddają za ojczyznę, bądź swoim talentem chwalą dzieła i czyny niezwykłe ku przestrodze i na pamiątkę dla potomności. Pomniki i nagrobki dla znanych pisarzy i poetów, legendarnych bohaterów, czeskich władców i wodzów. Czysty lokalny patriotyzm, ale i tzw. ogólne wykształcenie. Masa nazwisk wyrytych w skałach, które same w sobie symbolizują wieczność, ponad 20 lat pracy uwieńczonej Belwederem w formie kapeli gotyckiej w roku 1826. A gdy Römisch zmarł, nie znalazł się nikt, kto by jego ideę pielęgnował, nikt z jego rodziny czy znajomych nie miał w sobie tej iskry patetycznego szaleństwa. Vranov z Panteonem popadły w ruinę.
Zaskakujący obraz skalnej twierdzy, strome podejście i zabawa prawie w chowanego wśród skał. Widoki cudowne, historie ciekawe, nostalgia za światem idei i ich realizacji i ciągłość historii, która prześladuje.
W punkcie widokowym krzyż, niejako wielkanocny. Podobno było ich kiedyś więcej, pierwszy postawiono, gdyż para kochanków spadła, być może w ekstazie miłości, z tych morderczych skał. Ofiar na pewno pochłonęły one wiele, ostatnią była 13-letnia dziewczynka, Iva Kovarowa, w 1957 roku.
Rośnie tu jadalny kasztan, którym chwalą się miejscowi, przyznając jednocześnie, że nie wiadomo skąd on się tutaj w ogóle wziął. A w podskalnej bardzo sympatycznej pizzeri mającej coś z chaty z zapieckiem rubaszna karta dań, szczególnie deserowych, do których zachęcają sloganem „Słodsze niż miłość” i obrazkiem bardzo wymownym. Jak w czeskim filmie po niemiecku!
Zdjęcia (7)
Zasoby: 
21.096 
21.737 
1.082.348 
3.423 
