Berlińskie muzea od A do Z - Altes Museum (7)

Co to za nazwa - Stare Muzeum (Altes Museum)! Zatrważa na samym wstępie, obiecuje powagę i dostojność. Zapowiedź ciężkiej strawy.

I gdy stanie się plecami do budynku to symboliczność powala. Przed Starym Muzeum, na południu, stoi (odbudowany) pałac Hohenzollern – symbol świeckiej władzy. Po stronie zachodniej, czyli z prawej, znajduje się Zeughaus (Zbrojownia) reprezentujący siłę militarną. Po stronie wschodniej, lewej, potężna katedra jako uosobienie boskiej władzy, a za nami, na północy, świątynia sztuki, służąca edukowaniu narodu, czyli symbol pewnego siebie mieszczaństwa. Dokładnie tak wyobraził to sobie i zaplanował naczelny architekt królewskich Prus – Karl Friedrich Schinkel. Jego król zlecił mu zaprojektowanie budynku godnego przyjąć zakupione kolekcje sztuki Giustiniani (w 1815 roku) i Edwarda Solly. Pierwszy nabytek to 158 obrazów z XVI i XVII wieku, drugi to ponad 3 tysiące obrazów zadłużonego angielskiego maniakalnego zbieracza. Fryderyk III zachwycał się ideą braci Humboldt, którzy chcieli udostępnienia sztuki szerokiej publiczności. Według nich zwykłe społeczeństwo nie powinno być odizolowane od piękna i artyzmu, wprost przeciwnie – ich wystawianie miało przysłużyć się dydaktycznie.

Stare Muzeum powstało w latach 1825-1830 i jest do dziś jednym z najwspanialszych obiektów architektury okresu klasycyzmu. Monumentalna kolumnada 18 żłobkowanych kolumn jońskich, wspaniała rotunda nawiązująca do rzymskiego Panteonu, przestrzenny hol i okazałe schody – zarówno z zewnątrz ze swoją klarowną formą, jak i precyzyjną strukturą wnętrza nie pozostawiają cienia wątpliwości, że chodzi tutaj o klasycystyczną doskonałość.

Przyznaję, że zawsze przechodzą mnie ciarki, gdy znajduję się w tym pruskim czworokącie. Stare Muzeum spłonęło wprawdzie doszczętnie w czasie II wojny światowej, ale odbudowano je wiernie według schinklowskich planów. Jak podejść do takiej klasyki nie tylko z nie bardzo lubiącym trudnych muzeów mężem, ale przede wszystkim z 7-latkiem?

Przy stoliku na piętrze czeka na nas sympatyczna pani, która przekazuje pomarańczową torbę, w której znajdują się rekwizyty (chusty, żmije, brody i wąsy itp) wraz z aparatem fotograficznym. Dostajemy również zdjęcia rzeźb, które mamy odnaleźć i zrobić sobie z nimi ustylizowane selfie. Zabawa w poważnych ścianach na całego. Przede wszystkim samo wyszukiwanie postaci okazało się być ogromną radością. Porównywanie podobnych, dostrzeganie szczegółów, które wykluczały identyczność z tym na zdjęciu i dużo śmiechu ochoczo tolerowanego przez obsługę. Ciemnoskórzy panowie z pobłażaniem pozwalali nam przybliżać się do figur i przyglądali się wygibasom oraz minom, które miały wyglądać jak oryginał. Takiego dziecięcego zapału nie widziałam już od dawna w dostojnym i wyciszonym miejscu. Brawo za pomysł na przybliżanie w taki właśnie sposób muzeum całej rodzinie. Na końcu oddaliśmy pani aparat, a ta wydrukowała nam parę zdjęć w przenośnej drukarce, co było ukoronowaniem w rankingu sympatii. Nasz 7-latek do dziś twierdzi, że właśnie w tym muzeum jak do tej pory najbardziej mu się podobało;)

W Starym Muzeum (Altes Museum) nie znajdziemy już królewskich obrazów. Te rozsiane są po innych muzeach unescowej wyspy. Od 1904 roku prezentuje kolekcję Sztuki Antycznej (Antikensammlung) w postaci artefaktów sztuki i kultury Greków, Etrusków i Rzymian. Obiekty zapierają dech w piersiach, ale i przytłaczają ilością. Jednak warto!

P.S. W związku z tym, że większość odwiedzonych do tej pory przez nas muzeów znajduje się w centrum Berlina jest jeszcze jeden powód, dla którego 7-latek ochoczo zgadza się na muzealne wizyty. Odkryty przez przypadek lokal Frittenwerk, serwujący frytki, ale pod taką postacią, że naprawdę trudno im się oprzeć;)


Altes Museum
Bodestr. 1-3
10178 Berlin

otwarte poza poniedziałkiem od 10.00 do 18.00
wstęp: 10,00 €, ulgowy 5,00€

Zdjęcia (36)

Komentarze (3)