Berlińskie muzea od A do Z - Berliner U-Bahn-Museum (23)

W muzeum, które otwiera swoje podwoje tylko raz w miesiącu, a konkretnie w drugą sobotę miesiąca, można spodziewać się wielu zwiedzających. Jednak z drugiej strony, kto zadaje sobie tyle trudu, żeby pomiędzy 10.30 a 16.00 dotrzeć do muzeum, o którym mało kto słyszał? Przyglądając się coraz większej liczbie gości zadawałam sobie coraz głośniej to pytanie – skąd oni wszyscy wiedzą, że takie muzeum w ogóle istnieje? Położone w zachodniej części Berlina, na stacji metra Olympiastadion, nie jest ani reklamowane, ani nawet szczególnie oznaczone jakimikolwiek szyldami wskazującymi do niego drogę. A jednak muzeum z każdą minutą zapełnia się ludźmi. Rodzice z dziećmi, mężczyźni, często we dwójkę, ale i pojedyncze osoby, starsi, młodsi i w kwiecie wieku, wszyscy z szaleńczym zainteresowaniem przyglądają się zgromadzonym w mnogiej liczbie eksponatom, którym na miejsce zasłużonego wypoczynku uratowano budynek nastawni. Sterowano z niej w latach 1931 – 1983 berlińskim metrem, a gdy zaprzestano postanowiono nastawnię zburzyć, czemu aktywnie sprzeciwili się pracownicy BVG (przedsiębiorstwo użyteczności publicznej zajmujące się eksploatacją sieci metra, tramwajów, autobusów i promów w Berlinie). Zaangażowanie ludzkie przerosło oczekiwania pracodawcy, powstało towarzystwo miłośników berlińskiego metra, którego członkowie po dziś dzień w ramach swoich, często emerytalnych, możliwości, opiekują się niezliczonymi już bezużytecznymi obiektami. Stare urządzenia rozrządowe, zwrotnice, wykolejnice, sygnalizatory, pulpity pełne przycisków i wajch, wagony, bilety z kasownikami, legitymacje, mikrofony, rozkłady jazdy i szyldy, które zdjęto z peronów wiele lat temu. To wszystko okraszają mężczyźni, którzy z żarem w oczach odpowiadają na pytania, kierują do kolejnych pomieszczeń, uśmiechają się rozdając czekoladki, a jeden ofiarnie opowiada o historii, o pracy na nastawni, nie zwracając uwagi, że na końcu stoi przed nim tylko jeden człowiek. Zabiera go na dokładkę do zamkniętego pomieszczenia, w którym wciąż przez różne maszyny przepływa prąd. Nie mogą się od siebie odkleić, on, były pracownik BVG i młody mężczyzna, który najwyraźniej pogłębia tutaj swoje hobby. Kolejna grupa czekająca na przewodnika musi mocno uzbroić się w cierpliwość. Reguły gry ustala tylko i wyłącznie on.

Chylę czoła. Coś magicznego unosi się w powietrzu. Smar i rdza potęgują niesłychaną atmosferę. Gdy w 2002 roku berlińskie metro obchodziło stulecie swojego istnienia, prawie nikomu nieznana kolekcja, która nie nosiła nawet nazwy muzeum, przeżyła swój przełom. Tylko w lutym 2002 roku prawie dwa tysiące zwiedzających postawiło pracowników przed zadaniem niemalże niemożliwym do wykonania. Ten trend utrzymuje się do dziś, czego w ramach naszego muzealnego projektu byliśmy zdumionymi świadkami:)


Berliner U-Bahn-Museum
Rossitter Weg 1
14053 Berlin

bilety wstępu:
normalny: 2 €
ulgowy: 1 €

Zdjęcia (31)

Komentarze (2)