Dziejów rys

Wolny kraj związkowy Turyngia od wieków rozdzierany przez rządne władzy i dobrobytu ludy najróżniejsze w swoim pochodzeniu i kulturze, zaczynając od roku 400 przed Chrystusem, kiedy przybywają w te zielone okolice Celtowie, a w pierwszym roku po Chrystusie ród Hermundurów, który dziś uważany jest za przodków Turyngów.
Gdy około roku 375 zaczynają się wędrówki ludów, Hermundurowie łączą się z przybyłymi Anglami i Warnami w ród Turyngów, który podupada w walce z Frankami pod Burgscheidungen stoczonej w 531 roku.
Misjonarz Bonifacy zakłada w 725 roku pierwszy klasztor na terenie Turyngii, a po 17 latach biskupstwo w Erfurcie, którym rządzą ówcześni potężni w swojej władzy biskupowie mogunccy. Karol Wielki zapisuje prawa turyndzkie w Lex Thuringorum, które gwarantują regionowi pewną niezależność, choć turyndzcy książęta wciąż powoływani są przez cesarza.
W 843 roku wnukowie Karola Wielkiego dzielą między sobą państwo frankijskie, Turyngia dostaje się w ręce Ludwika II Niemieckiego wraz ze wschodnią częścią państwa frankijskiego uważanego za zarodek Cesarstwa Niemieckiego.
Od 933 roku odwieczni wrogowie Węgrowie przestają takimi być po wygranej walce koło Riade. Między 1060 a 1247 rokiem okolicą rządzi potężna dynastia Ludowingów, która zakłada klasztor Reinhardsbrunn, zamek na Wartburgu, doprowadza kulturę dworską do świetności i wymiera pozostawiając po sobie bogate państwo przejęte przez saksońskich Wettynów.
Trzeci uniwersytet w państwie niemieckim powstaje z powołania papieża Urbana VI w 1389 roku w Erfurcie.
XVI wiek to czasy Martina Lutra, którego ślady do dziś są znaczące i kościół katolicki piekące. Wojna trzydziestoletnia lat 1618-48 zbiera ze sobą pokłosie śmierci połowy mieszkańców Turyngii, a ponad sto lat później książę Karol August przyzywając w 1775 roku wielbionego przez siebie młodego pisarza Goethego, rozpoczyna złote niemalże i klasycystyczne czasy Weimaru.
Po wielkiej przegranej Napoleona pod Lipskiem 1812 roku nowy porządek ustanowiony w 1815 roku nad Europą dzieli północną Turyngię, jak i okolice Erfurtu, na Prusy, a Sachsen-Weimer-Eisenach nabywa status Wielkiego Księstwa.
Od 1840 roku powstaje linia kolejowa, która świadczy o industrializacji, rok 1869 to narodziny Sozialdemokratycznej Partii Robotniczej Niemiec, a 1918 to koniec czasów cesarskich. Rok później Zgromadzenie Narodowe w Weimarze ustanawia pierwszą niemiecką demokatyczną konstytucję, a tym samym Republikę Weimarską, istniejącą do roku 1933.
Turyngia jest pierwszym krajem związkowym, w którym do władzy dochodzi NSDAP w 1930 roku, w 1937 założono obóz koncentracyjny w Buchenwaldzie, w którym życie straciło około 56 000 ludzi. Druga wojna światowa to śmierć około 90 000 mieszkańców Turyngii i prawie całkowite unicestwienie społeczności żydowskiej.
Po przegranej wojennej do Turyngii maszerują Amerykanie, którzy wycofują się w czerwcu 1945 roku, po przyznaniu terenu strefie sowieckiej.
Od 1950 przestała istnieć własność prywatna na socjalistycznym już terenie DDR, odgrodzonym od reszty państwa niemieckiego w 1961 roku kolczastą i piekielnie pilnowaną granicą.
Z dniem 3 października 1990 roku Turyngia należy do zjednoczonego Państwa Niemieckiego i zapada się w pokomunistyczny kryzys, który redukuje jej mieszkańców o 11% i straszy wszechobecnym bezrobociem.

To krótka, bardzo uproszczona ścieżka historyczna tego landu. Być może odwiedzane miejsca z ich przeszłością, a szczególnie ludźmi i ich losów dziejami, więcej powiedzą o tym skrawku ziemi.

Komentarze (3)