Pałac Inkwizytora

Miała moc i władzę, a nie pozostało po niej prawie nic. Wszystkie pałace, w których jej książęta tańczyli taniec przerażenia i śmierci zostały albo całkowicie zniszczone, albo opuszczone dogorywały oddane na pastwę losu. Ten przetrwał. Jeden z nielicznych i jedyny na świecie otwarty dla publiczności.

Pałac Inkwizytora. Labirynt zaplątanych nitek dążenia do władzy nad ludzkimi duszami. Pomieszczenia grozy. Odmęty denuncjacji. Bo w latach maltańskiej Inkwizycji 1561-1798 donoszono corocznie coraz gorliwiej. Trybunał przeprowadzał procesy, wtrącał do więzienia, dbał o rezonans społeczny zwany donosicielstwem, śrubował własną karierę wspinając się po szczeblach kościelnej heriarchii. Inkwizytor maltański mógł zostać papieżem (jak Aleksander VII czy Innocenty XII), kardynałem czy biskupem. Na Malcie zginęło przed trybunałem jednak niewielu: francuski duchowny Franciszek Gesualdo w XVI wieku, dwóch mężczyzn oskarżonych o apostazję na islam w 1639 roku, a trzy inne ogłoszone wyroki nie doszły do skutku, gdyż oskarżeni uciekli. I właśnie w Palazzo del Sant’Officio rezydowali ci mężczyźni rządni władzy – inkwizytorzy maltańscy, którzy w sypialni obmyślali kary dla aresztowanych w jego piwnicach. Budynek tchnie smutkiem i surowością. Pomieszczenia tworzą labirynt, który nieuchronnie prowadzi do sali trybunału, do której wchodzący zmuszony jest przez niski strop się schylić. Drwina ze słowa pałac, które każdemu kojarzy się z sielankowym królewskim życiem. Tutaj podział na lepszych i gorszych był tak ewidentny, że nie pomogła nawet głosząca miłosierdzie Biblia. Książęta kościoła uzurpowali sobie prawo do własnego, bogatego, władczego życia, gniotąc przy tym życia wielu innych.

Dopiero rewolucyjne wojska Francji w 1798 roku zajmując Maltę zniosły kościelne sądy. Ostatni inkwizytor Gulio Carpegna uciekł przed francuską inwazją. Co stało się z dostojnikami kościelnymi pozbawionymi stanowisk i władzy? Domagano się zadośćuczynienia? Czy postawiono grubą kreskę i wybaczono pomyłkę w interpretacji świętych pism? Żałowano utraty wpływów na lepienie posłusznego społeczeństwa, żałowano popełnionych czynów?

Zdjęcia (31)

Komentarze (0)